vrijdag 30 september 2011

Waar is ze mee bezig.............?


De mussen vallen van het dak en ik ben kerstkaarten aan het maken op het terras buiten bij 25 graden!


Mijn man heeft, in het voorjaar, een heerlijk terras gemaakt.


En dit is het resultaat!

Wat een fijn uitzicht, vind je niet?

 Lieve  groeten,
         ♥ ♥ ♥
   Yvonne  
              Zie ook: onsleveninduitsland.blogspot.com


woensdag 28 september 2011

Boekje van Schotland


Het heeft wat moeite gekost, maar ik heb toch maar het boekje gemaakt.

Daar gingen we dan met de boot van Ijmuiden naar New Castle

Na een heerlijke tocht richting onze 1e gereserveerde B&B gebeurde het nare ongeluk.                                                           Die foto's bezorgen me iedere keer koude rillingen.
De B&B waar we zo fijn zijn ontvangen en verwend. De eigenaars hebben het ons erg naar de zin gemaakt.

Een fijne kamer, een heerlijk bad, lekker eten en een borrel voor de schrik!
We zijn Tim en Catharine dan ook erg dankbaar.

Nog een laatste blik op de haven van New Castle voordat we naar huis varen.
Eigenlijk had het boekje een boekwerk moeten worden, maar goed dat doen we een keer over.
Natuurlijk niet alles :-)

 Lieve  groeten,
         ♥ ♥ ♥
   Yvonne  
              Zie ook: onsleveninduitsland.blogspot.com


zondag 25 september 2011

Afrika



Mijn vriendin is vorig jaar met haar man in Afrika geweest. Ze hebben daar een berg beklommen en lieve beestjes gezien. Nu is het natuurlijk mooi om dit zo te kunnen laten zien aan de thuisblijvers per mail of een rommetje, maar een boekje met "echte" foto's blijft het leukst! Zo is het dat ze een paar keer bij mij is geweest voor support om een boekje te maken. Niet alleen gezellig, het boekje is ook erg leuk geworden.



Mooi geworden hè?


Een mooie impressie van een prachtige reis.

 Lieve  groeten,
         ♥ ♥ ♥
   Yvonne  
              Zie ook: onsleveninduitsland.blogspot.com

Vandaag herdenken we het overlijden van mijn moeder een jaar geleden. Ik mis haar met vele anderen nog iedere dag.

donderdag 22 september 2011

Even iets gezelligs

Eerst wil ik jullie allemaal bedanken voor de lieve berichtjes na ons vervelend ongeluk.
Mijn man loopt met krukken door het huis en legt zich nu en dan neer op het bed die in de kamer staat. Hij heeft bij het ongeluk zijn schaambeen gebroken. Afgelopen week heeft hij in het ziekenhuis gelegen. Verder doen onze ribben nog pijn. De blauwe plekken hebben allerhande kleuren gehad en nemen nu geleidelijk af. De verwerking zal nog wel even duren. Auto rijden is voor mij totaal geen probleem, bij iemand in stappen is wat moeilijker. Gelukkig maar, want anders was het wel heel eenzaam voor mijn man geweest in het ziekenhuis.



Dus.......het is weer tijd voor een gezellig berichtje: Er zijn bij ons in de familie 2 neefjes geboren. Daar heb ik van restjes papier een lief kaartje voor gemaakt.


 Lieve  groeten,
         ♥ ♥ ♥
   Yvonne  
              Zie ook: onsleveninduitsland.blogspot.comtoevoegen

donderdag 15 september 2011

Thuis

We zijn weer thuis! Vraag niet hoe maar we zijn vorige week woensdag terug gekomen. De details bespaar ik jullie. Donderdag zijn we beide bij de huisarts onderzocht en er zijn foto's van onze botten gemaakt. Uit de foto's bleek dat er bij ons beide niets gebroken is, alleen een beschadiging aan mijn borstbeen. Daar heb ik behoorlijk last van bij ademen en bewegen. Dit moet vanzelf weer genezen.

Mijn man had voor de vakantie al heel erg veel last van het zg. SI gewricht en had daarvoor een spuit gehad, waar door we toch nog gezellig (!) weg konden. Na het ongeluk bleef hij last houden, maar de pijn veranderde. Dit ging meer naar zijn heup. Toch vandaag maar weer naar de huisarts en die verwees ons naar de trauma-arts, deze maakte foto's en jawel: waarschijnlijk toch een haarscheurtje in het heupgewricht. Om dit vast te stellen is hij opgenomen in het ziekenhuis in afwachting op een MRI scan. Gelukkig krijgt hij pijnstillers en een slaaptablet. Gewoon lekker slapen was er de afgelopen week niet meer bij. Ook voor mij niet. Dus deze nacht maar eens flink doorhalen!!!

Gister toch nog lekker met mijn lieve scrapvriendinnetjes gescrapt. Heerlijk heel veel gepraat, dat helpt veel bij de verwerking van het ongeluk. Ze zijn zo lief voor me en ik ben zo blij dat ik deze lieve meiden heb leren kennen.
Gelukkig was er nog even tijd om een Lay out te liften, eentje van Iggiedodie. Ik ben helemaal gek van van haar gebruik van papier.

Sorry voor de onduidelijke foto, volgende keer beter.

 Lieve  groeten,
         ♥ ♥ ♥
   Yvonne  
              Zie ook: onsleveninduitsland.blogspot.com

maandag 5 september 2011

We are still alive! Lucky us : )



We zijn donderdag vertrokken naar Schotland, om daar een rondreis te maken.
Lekker eerst bij mijn schoonmoeder gegeten. Daarna in Ijmuiden op de Ferry naar New Castle. Op de boot hadden we een binnenhut en we werden vermaakt met een band, zangeres en ja.......Bingo zo Engels!!!  
Vrijdagochtend zijn we van de boot af gekomen en links rijdend richting de kust naar boven via Edinburg en daarna verder naar Perth.
In Perthshire, in een dorpje(Kirkmichel) hadden we B&B besteld via de ANWB, die ook de rondreis organiseert. Een prachtige rit door een heel mooi gebied. Heb het idee dat iedereen in een kasteeltje woont, omdat er zoveel staan. Na, zoals in iedere vakantie, verkeerd te zijn gereden, vonden we het landweggetje waar het dorpje aan ligt. Op dat landweggetje lopen de schaapjes los, dus was het oppassen geblazen. Daarom rijdt je wat langzamer en oplettender.


Het ging goed, genietend van het mooie gebied, totdat er een auto een heuveltje afkwam en de binnenbocht nam. We zagen hem aankomen, maar het gaat zo snel, hij zag ons te laat stuurde naar voor ons rechts en wij ook. We hebben elkaar volop geraakt. Dus een frontale botsing, waarbij wij twee keer gerold zijn op de zijkant. Weer op de banden terecht gekomen, zag ik rook en ben toen met een noodvaart uit de auto gerold. Nu bleek de rook van de airbags gekomen zijn. Mijn man was ook al uitgestapt en liep om de auto heen. Ik kon niets meer. Heb gegild en gehuild. Dit weet ik niet meer, ben nog wel meer stukken kwijt. Mijn man vertelde later ook hoe het was gegaan. Ik kan me alleen de klap en het glas herinneren. In a no time waren er mensen om ons heen. Een verpleegster heeft mij neergelegd, samen met een voorbijganger en iedereen vermaant van mij af te blijven. De politie kwam en heeft een ambulance gebeld. Deze kwam na drie kwartier en ondertussen kreeg ik het vreselijk koud niet alleen door de shock maar ook omdat ik in het water lag. Af en toe zag ik Mijn man voorbij komen, die was goed mobiel, pratend met de politieman. 




Nadat ik onderzocht ben door een ambulanceverpleegkundige ben ik met de "schep" uit het veld gehaald en in de ambulance gelegd. Na een rit van een uur kwamen we in Dundee in het ziekenhuis aan, dit ziekenhuis was gekozen door zijn goede trauma-afdeling. Daar zijn we beide goed onderzocht. Gelukkig deden ze mijn kleding uit en verwarmde dekens om me heen. Een ongelofelijk fijn team, zo lief en goed voor ons. Zelf ben ik door verschillende doktoren onderzocht en bij mijn man werd een foto gemaakt van zijn hand. Die werd dikker en dikker. Gelukkig niks gebroken en geen glas erin. Het verplegend personeel is op zoek gegaan naar een B&B in de buurt. Toen alles goed, voor zo ver, met ons was, zijn we met een taxi naar de B&B gebracht. Lachen, ik in een ziekenhuis pyama omdat al onze spullen in de auto lagen. Gelukkig was mijn man zo slim en bij de tijd dat hij  mijn toilettas en handtas mee had genomen. Later hoorde wij dat de tegenliggers ook nog leefde  en naar het ziekenhuis zijn gebracht, maar ook verder geen ernstig letsel hadden. 







De eigenaar van de B&B heeft mijn kleren gedroogd en we zijn in bed gaan liggen. Slapen doe je niet, je ziet aldoor de auto op je af komen en de klap hoor je iedere keer opnieuw. De dag erna hebben we een taxi genomen naar downtown voor een huurauto. De taxi zette ons bij euro car af. Deze had geen auto's meer ivm de campus die dit weekend begint. Toen zijn we naar het volgende huurbedrijf gestrompeld. Ook daar helaas pindakaas! Op naar de volgende en daar hadden we geluk, dachten we. De politie heeft onze papieren meegenomen en zonder paspoort geen auto en de politie wilde over de telefoon geen paspoortnummer doorgeven. Dan kom je in een draaikolk terecht waar je niet uitkomt. Je bent moe, alles doet zeer en je wilt schone kleren en het liefste hulp en een warm bad. O ja de dag daarvoor hebben we met de ADAC gebeld.........tja....................niemand begreep wat er was gebeurt en waar Schotland ligt. Al met al geen hulp daar vandaan. "s morgens weer gebeld, maar helaas lukte het hun niet om terug te bellen omdat, zo las we later hoorde, ze geen Schotse collega aan de lijn konden krijgen. Ik zet daar mijn vraagtekens bij.
Goed, daar stonden we dan bij het verhuurbedrijf.


Een paar weken geleden hebben we twee Schotse gasten in onze B&B gehad en die vonden het zo leuk dat we naar Schotland kwamen, dat ze ons hebben uitgenodigd bij hun te eten. Die hebben we gebeld, uitgelegd wat er was gebeurt en of hij ons kon helpen. Die is in zijn auto gesprongen, heeft 200km gereden om ons naar de auto te brengen en de spullen in zijn auto gepropt. Daarna heeft hij ons naar de B&B gebracht. Geweldig alle lof!!!! Hij wilde niets ervoor hebben, geen benzinegeld, geen eten, helemaal niets. Alleen onze vriendschap en dat we echt nog een keer elkaar zien. De mensen van de B&B hebben de mooiste kamer gegeven  met een heerlijk bad. We worden verwend. Nu is het een kwestie van regelen. De ADAC hebben we ondertussen kunnen bereiken: "meneer ja ik snap het, dus u kunt nu een trein nemen, o, dat gaat niet vanwege de spullen, dan neemt u toch het vliegtuig, o, dan dan heeft u ook nog steeds uw spullen, ja tja........pffffffffffffffffffffff
Maar er gaat echt een trein rechtstreeks naar Frankrijk.....O, u woont niet in  Frankrijk? O, in Duitsland en uw wilt het zelf regelen? We bellen weer terug pffffffffffffff"
En ja, de zaterdag hadden we eindelijk iemand te pakken die het allemaal wel begreep en het uitlegde wat het beste te doen. Voor de verzekering kunnen we het beste zelf een auto huren, dit wordt allemaal betaald en ook de B&B etc. Morgen gaan we verder met bellen omdat het zondag is. We hopen woensdag of donderdag terug te komen.
Wat het belangrijkste is, dit zeggen we wel vaak, maar we beseffen het nu, we leven nog! We tellen de blauwe plekken (tis 1 blauw geheel) en we lachen om onze neuzen die een rood uiteinde heeft.

Gordels en de airbags hebben ons leven gered!
 Lieve  groeten,
         ♥ ♥ ♥
   Yvonne  
              Zie ook: onsleveninduitsland.blogspot.com